Stabat Mater dolorosa
iuxta Crucem lacrimosa,
dum pendebat Fílius.
Cuius animam gementem,
contristátam et dolentem,
pertransívit gládius.
O quam tristis et afflícta
fuit illa benedícta
Mater Unigeniti!
Quae maerebat, et dolebat,
Pia Mater, dum videbat
Nati poenas íncliti.
Quis est homo, qui non fleret,
Matrem Christi si videret
in tanto supplício?
Quis non posset contristári,
Christi Matrem contemplári
dolentem cum Fílio?
Pro peccátis suae gentis
vidit Iesum in tormentis,
et flagellis súbditum
Vidit suum dulcem natum
moriendo desolátum,
dum emísit spíritum.
Eia Mater, fons amóris,
me sentíre vim dolóris
fac, ut tecum lúgeam.
Fac, ut árdeat cor meum
in amándo Christum Deum,
ut sibi compláceam.
Sancta Mater, istud agas,
crucifíxi fige plagas
cordi meo válide
Tui nati vulneráti,
Tam dignati pro me pati,
poenas mecum dívide.
Fac me tecum pie flere,
Crucifíxo condolere,
donec ego víxero.
Iuxta Crucem tecum stare,
et me tibi sociáre
in planctu desídero.
Virgo vírginum præclára,
mihi iam non sis amára:
fac me tecum plángere.
Fac, ut portem Christi mortem,
passiónis fac consórtem,
et plagas recólere.
Fac me plagis vulnerári,
fac me Cruce inebriáriet
cruóre Fílii.
Flammis ne urar succensus,
per te, Virgo,
sim defensusin die iudícii.
Christe, cum sit hinc exíre,
da per Matrem me veníre
ad palmam victóriæ.
Quando corpus morietur,
fac ut animæ donetur
paradísi glória.
Nessun commento:
Posta un commento
I commenti sono soggetti a moderazione.
I commenti anonimi saranno cestinati.